czwartek, 1 stycznia 2015

NIE BYLIŚMY ANIOŁKAMI - rozmowa z Adamem Mioduchowskim

2012-03-16

K: Adamie, jak się czujesz?

Adam : Jestem po operacji zaćmy. W świetnym nastroju, bo wszystko pomyślnie się udało. Tak naprawdę to cud, że żyję. Jestem chory na AIDS. Lekarze mówią, że to niewytłumaczalne zjawisko, że żyję. Medycyna takich przypadków nie zna. W najgorszym okresie ważyłem 31 kilo, a wyniki miałem jak nieboszczyk. Ale dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.
K: Czym się zajmujesz na co dzień?
A: Pracuję jako wolontariusz w ośrodku w W.
Odpowiadam za warsztat artystyczny.
Jestem także liderem grupy chrześcijańskiej z ramienia Kościoła Zielonoświątkowego.
Poza tym jeżdżę po szkołach, ośrodkach, zakładach karnych ze świadectwem pod hasłem
Jezus Chrystus z zespołem Royal Rap. Wcześniej śpiewali jak fajnie jarać trawkę. Teraz śpiewają o Jezusie. Kiedyś mi ktoś pomógł, teraz ja pomagam.
Moim kołem ratunkowym był Szpak, choć ziarno zakiełkowało dopiero po wielu latach. Pomogli mi także ludzie z chrześcijańskiego ośrodka Teen Chalenge. To jedyny ośrodek, na który się zgodziłem, wcześniej nie chciałem słyszeć o żadnych ośrodkach. Pierwszy do jakiego trafiłem, to było grzanie na całego. Po co pchać się z deszczu pod rynnę?
W trakcie naszych prelekcji, z którymi jeździmy po Polsce wskazuję na wyleczenie nałogu poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa. To nie jest za każdym razem to samo. To musi być zawsze obmodlone i spontaniczne. Pokazujemy np. zdjęcia ludzi, których przywożą do nas do ośrodka. Ludzkie szkielety, jak w Oświęcimiu wyniszczone przez narkotyki. Nogi z gangreną po amfetaminie wstrzykiwanej dożylnie z dodatkiem szkła - (dla lepszego wchłanianie się przez nos). Kaleki po niewinnej trawce. Chłopaka, któremu ktoś sprzedał trawkę nasączoną chloroformem i eterem, ale zapomniał mu powiedzieć. Ten po tym zasnął na ławce i odmroził sobie obie nogi i jest po amputacji. [ Zdjęcia niżej ]
Występują często przed nami psycholodzy z suchymi, nudnymi wykładami za duże pieniądze, a potem my - za darmo.
Ludzie fajnie na nas reagują. Był nawet program w TVP 1 na podstawie naszych prelekcji. Jak ludzie idą z Bogiem, to wszystko jest możliwe. Robią rzeczy, których sami po sobie by się nie spodziewali. Choćby ja – z moim zdrowiem 3 – 4 godzinne prelekcje, po kilka dni pod rząd.
K: Mówisz o leczeniu wiarą. Znam osoby wierzące, modlące się, ale jednak nie mogące wyjść z nałogu, co o tym myślisz?
A: Także znam takich ludzi ale uważam, że z wiarą jest jak z ciążą. Nie można trochę wierzyć. Albo wierzysz, albo nie. Narkotyk to opętanie, bo to kłamstwo, Pod pozorem dobra (chwilowego) wielkie zło. Tak działa szatan. Siostra kiedyś mnie nagrała, jak zachowywałem się po narkotykach. Siedziałem na podłodze, paliłem pieniądze i wyłem w przeraźliwy sposób. Widzę, że Ci co idą z wiarą trzymają się.
K: A miałeś egzorcyzmy?
A: Nie, ale ludzie, przyjaciele dużo się nade mną modlili.
K: Wspomniałeś o Szpaku, był u Was w ośrodku z wizytą, jak się udała?
A: Było świetnie. Oprowadziłem go po naszych bagnach. Cieszył się, jak dziecko, szczególnie na widok żurawii. Jest w dobrej formie, trochę posiwiał. Poza tym nie zmienił się. Tolerancyjny jak zawsze. Kiedy się modliliśmy wszedł i wesoło zawołał: O słyszę zielone! Widzę zielone!
My również jeżdżąc po całej Polsce nie występujemy jako konkretna denominacja; jeździmy z przesłaniem Jezus Chrystus. Na mszy prowadzonej przez Szpaka było ponad 40 osób. Każdy gdzieś tam z nim się zetknął, a i tak połowa ośrodka była na wycieczce, bo byłoby więcej ludzi. Normalnie na mszy jest 5 – 6 osób. W wielu miejscach, do których jeżdżę znają Szpaka. Np. ostatnio dyrektorka biblioteki w Przemyślu, bardzo dobrze się o nim wyrażała, albo nawet w Frisztoku w ośrodku dla dzieci z zespołem Downa.
Ja także uważam jego działalność za pożyteczną. Kto miał się nami zająć? Zgromadził młodzież bez względu na konsekwencje, a konsekwencje były, bo nie byliśmy aniołkami, a ja aniołkiem nie byłem na pewno.
K: Czym był dla Ciebie Ruch?
A: Niestety miałem to nieszczęście, że od początku trafiłem na pseudohipisów. Czyli takich, którzy co innego mówili, a co innego robili. To byli moi kuzyni, a ja byłem jeszcze dzieckiem. Taką ich maskotką. Ubrali mnie w hipisowskie ciuchy, założyli pacyfkę. Matka była zajęta studiami i pracą. Ojca nie miałem. Kuzyni byli zniewoleni przez narkotyki. Ja także w pewnym momencie zdałem sobie sprawę, że narkotyki to nie wolność, kiedy nie mogłem bez nich ruszyć się nawet do drugiego miasta, bo zaraz miałem głody. Choć na początku właśnie w narkotykach widziałem swoją wolność. Byłem dzieciakiem, gdy zaczynałem - miałem 12 lat. W tamtych czasach narkotyki były dla elity. Nawet nie wiedziałem, że to coś złego. Pierwszy raz uświadomił mi to Szpak. Kosiłem pola makowe na pielgrzymce, płacił za nie Szpak, a najgorsze było to, że nie widziałem w tym nic złego. Chyba nawet czułem się lepszy od innych. Ale sama idea nie była zła. MIŁOŚĆ, WOLNOŚĆ, BRATERSTWO – te hasła znajdziesz w każdym kościele. Zniszczyły nas narkotyki. Ale co to za wolność, jak całe Twoje życie kręci się wokół narkotyków. Była wspólnota, którą tym bardziej czuliśmy, że społeczeństwo odrzucało nas, choćby za wygląd. Jeśli jechałeś do obcego miasta, to ekipa z niego miała obowiązek przyjąć Cię i ugościć i Ty to samo. Było też wielu pozytywnych hipisów, niećpających. Dla mnie takim jest np. Prezes z Bieszczad. Nie jest może zbyt otwarty dla obcych, ale ma swoje zasady, hoduje te swoje owce, jest mu dobrze i jeszcze innym pomaga.
Czy Diabeł bieszczadzki – wolny człowiek, rzeźbił te swoje diabełki. Przezimował gdzieś i ruszał z wózkiem w Bieszczady. Wolny człowiek.
Czy choćby Bobik - Bogdan Zadrożny. Niestety wpadł w ćpanie, ale wyszedł z tego. Dusza człowiek. Pomagał innym. Zmarł na raka wątroby. Byłem ostatnio u niego na grobie. Zażyczył sobie bruk, jak na ulicy zamiast marmuru. Podziały, dyskusje, zwalczające się grupy w Ruchu były zawsze - Kundelini, Stronk z Poznania. Ale było wielu artystów, pisarzy, poetów. Warto, żeby ktoś to pociągnął.
K: A kto na przykład z artystów?
A: Choćby Tarzan. Ja się z nim spotykałem na zlotach, byłem u niego w domu, gdzie nawet podłogi właściwie nie było. Dyskutowaliśmy po trzy dni. No ale jak byliśmy nawaleni to można było bez końca dyskutować. Szkoda go, mógł jeszcze żyć, tworzyć. Ostatni raz spotkałem go na Festiwalu Sztuki Bezdomnej w Cieszynie byłem zszokowany, siedział przed księgarnią, w której sprzedawali jego książkę i żebrał. Ucieszyłem się, że jeszcze żyje jak go zobaczyłem, ale to był dla mnie szok.
K: A jak dawniej wyglądały zloty?
A: Dawne zloty za dzieciaka – jechaliśmy na zlot do danej miejscowości dostawaliśmy cynk, że czeka milicja i musieliśmy przenosić zlot. Wielu z nas po drodze chwytano i zatrzymywano na 48. Szpaku też miał swojego opiekuna z Wrocławia – raz nawet udało mu się dzięki niemu wydostać z posterunku. Jedyny chyba taki pozytywny incydent. Poza tym, to ciągle go nękali.
( wchodzi Kapusta – Włodek Kapuśniak)
A: Cześć Kapusta, właśnie wspominamy dawne dzieje.
Kap.: O był właśnie Szpaku u nas. Co to było za spotkanie. Tyle lat się nie widzieliśmy, ale rozpoznał mnie od razu. Kurde jakie fajne spotkanie. Spowiadał w parku, przy oczku wodnym. Powinien więcej jeździć po ośrodkach. Znam go 35 lat. Na pielgrzymce byłem od samego początku do lat 80 - tych. Dla mnie skończyło się dobrze. Mam 16 lat abstynencji. Ale było różnie. Wielu poszło do piachu. Straciłem z nim kontakt jak poszedłem siedzieć. Pisał do mnie, zapraszał mnie, ale jakoś się wycofałem. Na zloty po tysiąc osób przyjeżdżało z Holandii i Hiszpanii, nawet z Meksyku, z Czech. Z Holandii zespoły z takim sprzętem, że mogliśmy pomarzyć. Wiara Szpaka była tak fajna, że nabożeństwa trwały po 12 godzin. Były różne akcje – Pomarańczowa Alternatywa, albo Rodzinka – wymyślaliśmy różne hasła na transparenty np. ”Władza w ręce wyobraźni”,” Dziadku dlaczego masz taką długą pałę” - odnośnie milicji. Ostatnią pielgrzymkę to szedłem z córką na plecach. Cztery dni ją widziałem, resztę ludzie ją nieśli. Teraz ja daję po kościołach świadectwa. Wykańcza mnie to, już nie te lata żeby trzy godziny opowiadać, ale to jest miłe, jak na końcu ludzie do mnie podchodzą i dziękują.
K: Teraz rodziny jeżdżą samochodami na pielgrzymkę.
A: Czym? Samochodami? Głośny śmiech Adama i Kapusty.
Kapusta: Kiedyś to nawet szczytami gór chodziliśmy i jeszcze takimi drogami, jak nas puścili.
Nie było wytyczonych tras, asfaltem. W piachu, kurzu. Ludzie dołączali po drodze. Spanie w stodołach Pamiętam taką księżniczkę na wózku. Każdy chociaż parę metrów musiał ją przenieść. Teraz muszę lecieć, ale wolnej chwili coś jeszcze napiszę. Należy się Szpakowi od nas. Pojawimy się z Adamem w tym roku na pielgrzymce.
(Kapusta żegna się i wychodzi)
K: Jak to wyglądało, gdy Szpak do Was przyszedł? Nie zdziwiłeś się, gdy nagle pojawił się wśród Was ksiądz?
A: O nie. To nie tak , że on sobie po prostu przyszedł. Najpierw musieliśmy go przetestować.
I to nie były proste testy - dziewczyny musiały sprawdzić czy jest mężczyzną.
Nie wiem szczegółowo, jak wyglądały testy, bo nie byłem w namiocie, ale wydały pozytywny certyfikat. I wiele innych. Musieliśmy np. sprawdzić, czy umie tańczyć itp. Ja akurat byłem na wiarę otwarty. A pewnie miał tyle samo zwolenników, co przeciwników.
K: Jak myślisz, czy pielgrzymka mogła mieć wpływ negatywny na osoby, które zetknęły się na niej po raz pierwszy z narkotykami?
A: Raczej nikt się tam z narkotykami nie obnosił. Nikt nikogo nie namawiał, raczej się z tym kryliśmy. Łapałem tam okresy abstynencji. Słyszałem świadectwa ludzi, którzy wyszli z tego u Szpaka, ale słuch o nich zaginął. Ucichli, a szkoda.
K: Możesz opowiedzieć coś o Twojej działalności w Solidarności?
A: Od początku powstania Solidarności Walczącej byłem jawnym przedstawicielem Wolni Solidarni na dzielnicę Winogrady w  Poznaniu.
K: Czym konkretnie się zajmowałeś?
A: Odsyłałem ludzi do naszych prawników, gdzie mogli znaleźć pomoc w przypadku prześladowań. Pomagałem inwigilowanym, prześladowanym.
K:Ty byłeś jawny, a miałeś pewnie tajnego odpowiednika?
A: Tak. Na jawnym skupiała się ubecka inwigilacja.
K: Jak w związku z tym układały się Twoje kontakty z milicją?
A: Miałem częste rewizje, zamykali mnie na 48 godzin, wychodziłem za bramę, podpisywałem dokument i z powrotem na 48. Tak obchodzili przepisy. Nazbierałby się z tego ładny wyrok. Później się zcwaniliśmy – przed bramą czekał już adwokat. Mnie adwokat Pomin wybronił nie raz. Dostawałem też wyroki pracy na cele użytecznie społeczne.
Solidarność w pewnym momencie przysnęła. Opozycjoniści internowani, pozamykani, musieliśmy to rozruszać np. w Cegielskim, czy w innych zakładach. Zaczęliśmy wydawać SKOS. Powielacze – maszynka. Papier załatwialiśmy w przeróżny sposób – także z Zachodu. Dostawaliśmy także od nich pieniądze. Kiedyś namierzyli naszą największa drukarnię z całym papierem. Milicja nam skonfiskowała papier, a potem my im go odbiliśmy.
K: To znaczy?
A: Ukradliśmy skonfiskowany papier z milicyjnych magazynów. Byli wśród nas przeszkoleni żołnierze, komandosi, bo Solidarność Walcząca przygotowywała się do obrony. Spodziewaliśmy się, że kiedyś może nastąpić atak. I to właśnie ci ludzie „odbili” papier.
K: Czy w czasach Solidarności wycofałeś się z Ruchu?
A: Nie do końca. W połowie lat 80 tych przy okazji imprezy Zaczarowany Świat Harmonijki zorganizowaliśmy duży zlot, przyjechał Generał Salezjanów, Rysiu Riedel i wiele znanych postaci. Wszyscy byliśmy na koncercie. Wręczyłem Generałowi wtedy rzeźbę. Innym razem na Dębcu – było tak z 400 - 500 osób lata 80 - te był Kwartet Jorgi. Matka wystawił misterium z dwunastoma świeczkami.
K: Jak oceniasz Ruch pozytywnie, negatywnie?
A: Sama idea była dobra, ale zniszczyły ją narkotyki. Było dużo zła ale też ciekawych i wesołych momentów. Kiedyś np. za krakowskim Tyńcem idziemy - jest glinianka. Chcemy się wykąpać, a tam plaża naturystów. Szpak na to: i tak w przyszłym roku wszyscy będziemy boso i nago szli. Miny naturyści mieli fantastyczne, jak nagle 800 osób zrobiło im nalot.
K: Długo już rozmawiamy, czas pomału kończyć, co chciałbyś jeszcze dodać?
A: Fajnie by było, gdyby ci którzy żyją, ułożyli sobie normalnie życie odzywali się choćby przy okazji tej strony doziemiobiecanej , bo jest ich wielu. Niestety dowiaduję się zwykle, jedynie kto zmarł. Byliśmy kiedyś dla siebie ważni. Dobrze by było, gdyby tak pozostało w dzisiejszych czasach. Flagowemu gratuluje gazety i niech dalej robi, to co robi.
Dzięki za rozmowę do zobaczenia na pielgrzymce.(k.)



Adam Mioduchowski prowadzi nieodpłatnie terapię zajęciową w jednym z ośrodków  Jest także liderem grup chrześcijańskich z ramienia Kościoła Zielonoświątkowego.  Chętnie służy radą osobom uzależnionym od narkotyków oraz alkoholu. 


Zloty?
Na początku, jako dzieciak jeździłem na zloty z kuzynami. Niewiele z tego pamiętam. Pacyfka majtała mi się między nogami. Byłem maskotką. Ubrany jak z filmu Hair. Przy nich także przyćpałem morfinę w wieku 11 lat. Nie wiedziałem wtedy, że to coś złego. Myślałem, że to wolność i odlot. Bardziej pamiętam zloty z drugiej połowy lat 70-tych. Przeżycie niesamowite. Raz - chdziło o aspekt duchowy, a dwa - że zbierali się ludzie zbuntowani przeciw systemowi.  Ludzie choć przez krótki czas mogli robić to co chcieli, mówić to co chcieli. Wolność. Taki Hyde Park. Odbywały się najczęściej przy okazji jakichś koncertów. Często bywał na nich Szpaku. Długie dyskusje na temat książek i innych spraw. Byli ludzie, którzy mieli dostęp do literatury  z zagranicy, tłumaczyli, wielu zajmowało się filozofią. Bywali Franciszkanie, O. Borys. Kiedyś zorganizowałem nawet zlot w Poznaniu, z Heńkiem. Był Kwartet Jorgi. Matka wystawił sztukę. Dosyć był udany ten zlot. Fajny klimat żeśmy stworzyli.
...Nie było nawet ubocznego tła, czyli „grzania”...

Pielgrzymka?
Pierwsza – z grupą warszawską i później już co roku. Tam był świetny klimat, mogliśmy mówić, co chcieliśmy, jawnie, prosto, bo normalnie to byliśmy karani albo zamykani... Tam było wielu ludzi, którzy mieli coś do powiedzenia i opowiadali, a myśmy chętnie słuchali. Byli tam ludzie, którzy wnosili coś do kultury, sztuki. Same stroje to przecież były już małe dzieła sztuki, one wyrażały nasz bunt. Na mszach każdy mógł coś powiedzieć od siebie, bez względu na to kim był.... Buddyści usługiwali przeszkadzajkami i to wszystko razem jakoś współgrało.
Tu narodziła się organizacja Wolność i Pokój. Przecież ona się nie wzięła ot tak z czapki. Powstała właśnie tu na pielgrzymce. Wywalczyli służbę zastępczą.
Stąd się wzięła Pomarańczowa Alternatywa. Pierwsze happeningi to właśnie żeśmy my robili, tu na pielgrzymce, a nie we Wrocławiu. Zawsze coś się działo. Idziesz, a tu nagle na trasie leży gościu jak ukrzyżowany Chrystus, a do ciała ma poprzypinane strzykawki, rozumiesz, butelki, papierosy, jako grzechy przybite. Jednym się to podobało, innym nie – bo uważali, że hipis jest wolnym człowiekiem i w tej wolności może robić wszystko. Też tak myślałem. Potem po latach zrozumiałem, że tak nie do końca z tą wolnością, jest. Rozumiesz.
Tworzyli tę pielgrzymkę ludzie będący na bakier ze społeczeństwem, narkomani, chodziło o to, by być razem, ważny był aspekt duchowy.
W takiej masie ludzi musiały być różne poglądy. Kiedyś był zlot w Jarocinie. Wtedy dołączyły punki. Na początku, wiadomo – wrogość, a potem było pacyfka plus anarcha równa się miłość. Pamiętam jak skini przychodzili, a później klękali i się modlili. Widziałem ateistów, zagorzałych jak nie wiadomo co , a pod koniec pielgrzymki łzy w oczach pod ołtarzem... To nie jest tak, że to mogło ot tak spływać po ludziach. Nawet jak ktoś był niewierzący to wiele stamtąd wynosił. Słyszeliśmy, że można inaczej żyć, ludzie dawali świadectwa, że ktoś sobie poradził z tym, czy z tamtym, człowiek się otwierał. Rozumiesz? To nie mogło pozostać bez echa.
Różne rzeczy wyczyniał Kundelini, ale czy ja wiem, czy on miał tak wielu słuchaczy? Miał tam swoją grupę. Wielu chciało rozbić tę pielgrzymkę. On także. Nie atakował pojedynczych osób, ale przywódców. Największe podjazdy robił do Andrzeja. Zmanierowany filozofią dalekowsochodnią. Mieszał wszystko, wybierał to, co było mu na rękę, do sterowania ludźmi. Potem jak się odsunął to przyszedł jego uczeń Stronk. Chciał stworzyć religię stronkową. Ten to miał dopiero wymieszane..
Witali nas różnie. Kiedyś jeden proboszcz na widok naszej pielgrzymki zawołał: Matko Boska! Ksiądz z gitarą! Co on tu prowadzi! Ale potem to miał łzy w oczach na naszej mszy. Jak zaczęliśmy grać, śpiewać, modlić się. Ludzie miejscowi korzystali, wystawialiśmy dramy, sztuki. Kośiliśmy też pola makowe, to fakt. Płacił za to Szpak. Ale i tak każdy grzał mniej niż w domu, a wielu całkiem przestawało. Np. taki Matka - mieszka w Szwecji. Dobrze sobie radzi i wielu innych.
...Poszedłbym jeszcze kiedyś....


Bunt?
Byliśmy wtedy zbuntowani bardzo. Wystarczył wyższy komin. Zaraz na niego właziliśmy. Chodziło o ekologię, głównie. Myśleli, że mają nas na smyczy ale nie do końca tak było. Ja na przykład byłem jawnym przedstawicielem Solidarności Walczącej na Okręg Poznański. Moja matka działała w  Młodej Polsce, stąd byłem dość świadomy na tematy polityczne. Popatrz jak wielu z nas stało się politykami – Maciej Frankiewicz – nieżyjący już wiceprezydent Poznania, Krzysiek Cnotalski – drukarz, czy jedyny minister w swetrze - Pałubicki.
...I wielu innych...

Wojsko?
W stanie wojennym żeśmy odesłali Jaruzelskiemu książeczki wojskowe. Dostaliśmy za to 3 m-ce aresztu. Dekabrysta tego nie wytrzymał. Pojechałem na zlot i czytałem wtedy jego list, że pisze z więzienia i że wie, że jak będziemy czytać ten list, to on nie będzie żył. I faktycznie powiesił się...
Do 33 roku szarpali mnie za wojsko.
...Z tych doświadczeń powstało WIP...

Wszystkich Świętych?
Mam słabą pamięć. Narkotyki zrobiły swoje. Zresztą mam przyzwyczajenie z opozycji, dla mnie było lepiej nie znać ksywek, nazwisk. Tak nas szkolili. Kogo chciałbym wspomnieć?
Na pewno Dylan mój przyjaciel, wiele sobą wnosił, pięknie śpiewał, grał... Nieraz z Organistą
Ajgor – inwalida, chodził co roku.
Sztygar - Pomarańczowa Alternatywa.
Kołek z Gdańska grał na harmonijce, gdy na zlocie wręczałem swoją rzeźbę generałowi Salezjanów
Mała z Krakowa pięknie grała i śpiewała,
Wodzu,
Rysiu Riedel, z którym się przyjaźniłem, ostatni raz rozmawiałem z nim na miesiąc przed jego śmiercią.
Tarzan - z tych bardziej znanych. Także wiele wnosił. Facet miał świetne spojrzenie. Umiał opowiadać, jak mało który. Miał dużo przeżyć i potrafił je przekazać. Z ulicy, czy ze squattu. U niego się siedziało i rozmawiało do rana,o książkach, wierszach. Czasem nawet dwa dni potrafiliśmy się zastanawiać nad jednym zdaniem z Biblii. Świetne są te jego wiersze, Jezus w Wariatkowie na przykład...
...I wielu innych...

Różne Drogi?
Dzięki. Nie wiedziałem, że coś takiego jeszcze ktoś wydaje. Dałem koledze. Też był zdziwiony, że coś takiego jest. Wysoki poziom nawet. Fajne spojrzenie. Piszą tam chyba także protestanci, tak wyczułem...  My nie mieliśmy takich możliwości. Choć ja w podziemiu miałem większy dostęp do bibuły. Drukowałem pisemka niezależne, ulotki dla różnych miast.  W Poznaniu stworzyliśmy podziemne pismo SKOS  - Szkolne Koło Oporu Społecznego i tam przemycaliśmy trochę treści pacyfistycznych i hipisowskich.
...Pozdrów tych chłopaków co to wydają...

Szpak?
Szkoda, że nie ma następców. To wybitny człowiek. U nas w ośrodku właśnie ksiądz zrezygnował. Błysnął i zgasł. Teraz narkotyki bardziej wyniszczają niż kiedyś. Sama chemia. Ile u nas kalek jest na wózkach. Dopalacze. Uszkodzone błędniki. Pseudoefedryna, efedryna, metaamfetamina. Nigdy nie wiadomo co tam dołożą za świństwo do tej piguły. Jeden jego podopieczny złamał abstynencję i został usunięty, drugi, trzeci , ktoś tam go oszukał, jeden zmarł, drugi zmarł. Ksiądz nie wytrzymał. Kto chce się zajmować takimi ludźmi? Narzekał, że tu goła pensja... Mówię mu: - patrz na Szpaka – w pocerowanej sutannie chodzi. Stołować z nami także się nie chciał - a Szpak?- Jadł wszystko, a czasem nawet pościł tygodniami. Jeszcze przed rezygnacją  księdza z naszego ośrodka, byliśmy na południu. Obwiózł mnie po tych sanktuariach. Lubię sztukę, ale nie mogę ścierpieć tego przepychu.Przejeżdżaliśmy przez Sandomierz. Kościół zalany, tylko krzyż wystaje.
...Widzisz – mówię mu - tyle zostanie z tego świata...
Adam odszedł 1 kwietnia 2014 r

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz